Lubomierz może poszczycić się m.in. zabytkowymi kapliczkami, z których najciekawszą jest XVIII - wieczna kaplica fundacji Lubomirskich. Miejscowy kościół drewniany o konstrukcji zrębowej, pochodzi z początku XX wieku. Został wzniesiony przed I wojną światową. Poza tym we wsi zachowało się kilka starych chałup chłopskich. Są też piękne, oryginalne zagrody zbudowane w regionalnym, góralskim stylu.
Atutem Lubomierza jest jego interesujące położenie gwarantujące wspaniałe wycieczki na pobliski Kudłoń (1276m)- rozległy masyw słynący z niezwykłych, przeważnie kilkunastometrowych (!) turniczek, ambon i maczug z twardego piaskowca magurskiego oraz jeleni i dzików. Natomiast inne szlaki prowadzą na Turbacz (1310 m) i na Jasień (1062 m). Dodatkową atrakcją są kąpiele w czystych baniorach Mszanki. Lubomierz doskonale nadaje się na zimowy urlop. Na północnym stoku grzbietu Jaworzynka (1013 m) jest czynny wyciąg narciarski o długości 587 m. W wiosce znajduje się poczta, Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, stacja paliw oraz liczne gospodarstwa agroturystyczne i kwatery prywatne. Walory turystyczno - krajobrazowe Lubomierza doceniło już wiele osób. Na pewno należy tutaj wymienić Papieża - Jana Pawła II, który w latach 50-tych przyjeżdżał tu, by móc wędrować po ulubionych górach - Gorcach. W 1976 roku zawitał do przysiółka - Rzeki po raz ostatni, aby w ciszy i spokoju się pomodlić. Chatę leśników, w której mieszkał, nazwano na pamiątkę tego wydarzenia "Papieżówką". Inną, sławną postacią, która do dziś przyjeżdża do wioski aby wypocząć, jest polska noblistka - Wisława Szymborska. O tym, że wieś cieszy się dużą popularnością od dawna, świadczy także powieść Władysława Orkana pt. "W roztokach", której akcja rozgrywa się na Przysłopiu. Lubomierz zaprasza wszystkich pragnących odpocząć w ciszy i spokoju. Natomiast tym, którzy lubią spędzać wolny czas aktywnie, może uda się spotkać - gdzieś na hali - ducha tutejszego rozbójnika o nazwisku Siarka lub usłyszeć echo opowieści legendarnego już "czarownika Bulandy" - gorczańskiego Sabały.
Położenie
Historia
W XVII wieku istniał tu folwark nastawiony na produkcję zbożową. Na miejscu obecnej leśniczówki - Przysłop stała do drugiej połowy XIX wieku huta szkła należąca do Klucza Porębskiego, która wytwarzała szyby okienne, tafle szklane, a także szklanki, gąsiory, kieliszki i dzwony. Wyroby cieszące się wysoką jakością, wywożono do Krakowa, Bochni, Lwowa oraz za granicę - do Kieżmarku i Preszowa. Pochodzenie nazwy wsi ma wg tradycji trzy wątki: pierwszy zakłada, iż pochodzi od nazwiska założyciela Sebastiana Lubomirskiego; drugi - że ukochaną założyciela była "Luba"; trzeci - iż Lubomirski, jako pierwszy w tym rejonie uwłaszczył chłopów pańszczyźnianych, nakazując geodecie, dzielącym grunty "Lubo mierz chłopom ziemię". Wieś została założona w 1600 roku, przez tegoż Sebastiana Lubomirskiego. Wykopaliska archeologiczne w rejonie bliskim Lubomierzowi tj. w okolicy Limanowej pozwalają twierdzić, iż teren ten zasiedlony był już 3500-1700 roku przed narodzeniem Chrystusa, a zalegająca cały teren Beskidów puszcza, zapewne wraz z terenem obecnego Lubomierza, była miejscem łowów praludzi na dziką zwierzynę. Na przełomie XIV i XV wieku teren okolic Lubomierza był celem migracji ludności bałkańskiej - Wołochów, którzy przywędrowali ze stadami owiec i kóz z Wołoszczyzny i Siedmiogrodu. Wiadomość o tym fakcie pochodzi z 1416 r., a dotyczy gorczańskiej wsi Ochotnica. Szukając terenów dla wypasu bydła zmienili oni naturalny krajobraz, tworząc na grzbietach gór liczne polany. Wołosi asymilowali się z miejscową ludnością. Pozostałością tego okresu i tej ludności są nazwy gór jak Beskid i Kiczora oraz nazwiska górali jak Kurbeto, Milerosz, Fabura, Galas, Chrzuok, Homa i Czarysz. W 1368 r. W czasie "potopu szwedzkiego" w 1658 r. we wsi Mordarka uzbrojony oddział polski ludności miejscowej rozbił oddział wojsk szwedzkich. 
Okres wojen szwedzkich spowodował znaczne zniszczenia, a niedostępność okolic Lubomierza pozwoliła uchronić wieś od tej pożogi, o czym świadczy fakt, iż klasztor Cystersów ze Szczyrzyca przeniósł się na dwa lata do Lubomierza. Teren bliski Lubomierzowi był siedliskiem konfederatów barskich, którzy mieli swój obóz na górze Śnieżnica, koło Kasiny Wielkiej. W okresie feudalizmu, teren Lubomierza i jego okolic był własnością królewską, a następnie możnych rodzin jak Błędowscy, Lubomirscy, Małachowscy i Wodziccy. Feudalne warunki bytu miejscowej Ludności, wywoływały bunty i protesty co spowodowało w XVI i XVII wieku powstanie tzw. "zbójnictwa góralskiego". Przodowały w tym takie wsie jak Kamienica, Lubomierz, Dobra, Kasina Wielka, Mszana Doba. Wynikiem tego procederu było zbudowanie na szczycie Turbacza (1311 n.p.m. ) własnego zamku, który zniszczyła w 1533r. wyprawa rycerska. W okresie I Wojny Światowej tereny wsi Lubomierz, Mszana Dolna i Limanowa były areną walk wojsk austro-węgierskich z rosyjskimi. Okolice te są też silnie związane z działalnością Legionów Józefa Piłsudskiego. Okres II Wojny Światowej dla Lubomierza i okolic był czasem ciężkich i często tragicznych przeżyć, ale działalność partyzantki, z którą ludność miejscowa nie tylko była silnie związana, ale w której brała aktywny udział, jest powodem dumy i chluby tego rejonu. Działalność lądowisk "Cichociemnych " i I Pułku Strzelców Podhalańskich AK, którego głównym terenem lokalizacji była wieś Ochotnica to jedno z największych osiągnięć "Polski Podziemnej" w okresie II Wojny Światowej. Okres od 1945 r. do dziś to czas dalszego rozwoju wsi Lubomierz. Elektryfikacja, gazyfikacja, telefonizacja i budowa drogi od Mszany Dolnej przez Lubomierz do Szczawy - to milowe kroki zbliżające wieś do Europy. We wsi do końca XIX wieku istniała na osiedlach Przysłop i Rzeki huta szkła użytkowego i ozdobnego. Pomiędzy granicą obecnego Parku Gorczańskiego do miejscowości Szczawa, biegła wąskotorowa kolejka drzewna. Lubomierz to miejscowość której warunki klimatologiczne i materialne dają ogromne możliwości do rozwoju eko- i agroturystyki.
