NIE DLA WYPALANIA TRAW !!!
Wraz z nadejściem wiosny wzrasta liczba pożarów, które spowodowane są wypalaniem suchych traw i pozostałości roślinnych.Alarmowani o takich przypadkach również w naszej Gminie pragniemy przypomnieć, że wypalanie traw jest zabronione. Wbrew powszechnej opinii nie jest ono również sposobem na naturalne użyźnienie gleby, a wręcz przeciwnie.
Dym i toksyczne gazy
Unoszący się nad polami dym stanowi zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Odstrasza oblatujące pola i łąki pszczoły i trzmiele, powoduje uduszenie wielu owadów i ma negatywny wpływ na życie ludzi mieszkających w danej okolicy. Podczas spalania do atmosfery dostają się bowiem dwutlenek węgla i wiele toksycznych substancji, które mogą być przyczyną chorób układu oddechowego, układu krążenia i układu kostnego, alergii, chorób oczu, a nawet nowotworów.
Zagrożenie życia i mienia
Unoszący się nad drogami dym stanowi poza tym znaczne zagrożenie dla ruchu samochodowego, gdyż znacznie pogarsza widoczność na jezdni, stanowiąc często przyczynę kolizji i wypadków drogowych.
Życie ryzykują również ruszający z pomocą Strażacy, niejednokrotnie poświęcając sporo cennego czasu na ugaszenie takich pożarów.
Konsekwencje prawne
Wypalanie traw jest też surowo karane grzywną sięgającą nawet do 5000 zł. Jeśli jednak w wyniku nieodpowiedzialności człowieka w pożarze ucierpi osoba lub mienie, grozi kara więzienia nawet do 10 lat. Dodatkowo, w przypadku rolników, karę nałożyć może również Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, zmniejszając lub pozbawiając rolników dopłat za dany rok.
Przede wszystkim jednak nie narażajmy siebie i innych na niebezpieczeństwo, nie wypalajmy traw!
...................................................................................................................................................
Niekorzystne działanie wybranych zanieczyszczeń powietrza
na stan zdrowia
Wysokie stężenia zanieczyszczeń pyłowych powietrza atmosferycznego są jednym z głównych czynników środowiskowych wywierających szkodliwy wpływ na zdrowie populacji. Obniżenie poziomu zanieczyszczeń przyczyni się do polepszenia sytuacji zdrowotnej populacji, zwłaszcza w stosunku do chorób układu oddechowego oraz sercowo-naczyniowego.
Pył zawieszony PM10 i PM2,5 (drobny)
Pył zawieszony jest mieszaniną cząstek stałych i kropelek cieczy utrzymujących się w powietrzu. Cząsteczki te zawierają różne składniki jak np.: siarkę, związki organiczne (np. wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne), metale ciężkie, dioksyny oraz alergeny (takie jak pyłki roślin i zarodniki grzybów). Pył PM10 zawiera cząstki o średnicy mniejszej niż 10 µm, natomiast pył drobny PM2,5 cząstki o średnicy mniejszej niż 2,5 µm.
Szkodliwość pyłu dla zdrowia osób eksponowanych związana jest ściśle z wielkością i składem chemicznym ziaren. Pył drobny o średnicy poniżej 2.5µm jest najbardziej niebezpieczny. Dociera on do pęcherzyków płucnych a nawet penetruje do naczyń krwionośnych, a stamtąd do krwiobiegu, stąd jest równo szkodliwy dla układu oddechowego jak i układu krążenia. Większe ziarna pyłu mogą powodować stany zapalne spojówek oraz błony śluzowej nosa i gardła. Osoby cierpiące na choroby serca i płuc, osoby starsze i dzieci uważa się za bardziej podatne na szkodliwe działanie pyłu zawieszonego. Zagrożone są także osoby aktywne fizycznie. Wysiłek fizyczny powoduje, że oddychamy szybciej i głębiej wdychając jednocześnie więcej szkodliwych cząstek. W przypadku osób starszych badania dowodzą, iż wysoki poziom pyłu zawieszonego jest związany ze zwiększeniem ryzyka hospitalizacji, a nawet zgonu z powodu chorób płuc i chorób sercowo-naczyniowych. Długotrwałe narażenie na wysokie stężenia pyłu zawieszonego sprzyja wystąpieniu przewlekłej zaporowej choroby płuc, a także zmniejszeniu sprawności i wydolności płuc. Krótkoterminowe narażenie na wysokie stężenie może nasilać objawy choroby płuc, różnych chorób o podłożu alergicznym (astma, egzema, katar sienny, zapalenie spojówek) i chorób serca (zwiększona krzepliwość krwi, zaburzenia rytmu), a także zwiększać podatność na infekcje dróg oddechowych.
Normy stężeń pyłu zawieszonego zalecane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO):
- norma średniego 24-godz. stężenia pyłu PM10: 50 µg/m3
- norma średniego rocznego stężenia pyłu PM10: 20 µg/m3
- norma średniego 24-godz. stężenia pyłu PM2,5: 25 µg/m3
- norma średniego rocznego stężenia pyłu PM2,5: 10 µg/m3
Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne
Wielopierścieniowe Węglowodory Aromatyczne (WWA) to grupa organicznych związków chemicznych występujących w węglu, ropie naftowej i produktach pochodnych, takich jak koks, asfalt, benzyna. WWA dostają się do atmosfery wskutek niekompletnego spalania paliw stałych i płynnych oraz śmieci. Im mniej efektywny jest proces spalania tym więcej WWA dostaje się do atmosfery. Najbardziej rozpowszechnionymi związkami z tej grupy są benzo(α)piren i naftalen. WWA występują również w dymie tytoniowym oraz dymie pochodzącym ze spalania drzewa i świec. Dłuższe narażenie na WWA może spowodować wystąpienie katarakty, uszkodzenia nerek i wątroby, niewydolność układu odpornościowego a także nowotwory. Rozwijający się płód oraz dzieci we wczesnym okresie rozwojowym są szczególnie podatne na działanie WWA, które mogą prowadzić do opóźnienia ich rozwoju mentalnego.
Tlenki azotu
Głównymi źródłami tlenków azotu (NOx) są: ruch samochodowy oraz spalanie paliw kopalnych w elektrowniach.
Dwutlenek azotu NO2 uszkadza komórki układu immunologicznego w płucach i powoduje zwiększenie podatności na infekcje układu oddechowego. Może powodować wzrost wrażliwości astmatyków na alergeny, zwiększając tym samym prawdopodobieństwo napadu astmatycznego. Długotrwałe narażenie zwiększa ryzyko chorób układu oddechowego.
Normy stężeń dwutlenku azotu zalecane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO):
- norma średniego 1-godz. stężenia NO2: 200 µg/m3
- norma średniego rocznego stężenia NO2: 40 µg/m3
Dwutlenek siarki
Dwutlenek siarki SO2 jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gazów zanieczyszczających powietrze atmosferyczne, emitowanym przez ciepłownie i inne zakłady przemysłowe, które jako źródła energii używają paliw kopalnych zawierających domieszki siarki oraz jej związków.
Wysokie stężenia SO2 wpływają niekorzystnie na układ oddechowy, uszkadzając nabłonek dróg oddechowych (nos, gardło, płuca) oraz powodując ich zwężenie.
Normy dwutlenku siarki zalecane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO)4:
- norma średniego 24-godz. stężenia SO2: 20 µg/m3
- norma 10-min. poziomu SO2 wynosi 500 µg/m3
Tlenek węgla
Źródłem tlenku węgla CO w powietrzu atmosferycznym dużych miejskich aglomeracji są dymy pochodzące z zakładów przemysłowych, dymy komunalne, a także spaliny samochodowe. Trudno jednak jest ocenić narażenie na CO atmosferyczny, gdyż gaz ten może również pochodzić z palenia papierosów, a także pozatytoniowych źródeł, takich jak: transport samochodowy czy warunki mieszkaniowe (typ ogrzewania w mieszkaniu, typ kuchenki).
Długotrwała ekspozycja na działanie CO wywołuje zmiany w układzie naczyniowo-sercowym. CO dyfundując do krwi łączy się z hemoglobiną i powstaje hemoglobina tlenkowęglowa (HbCO) co uniemożliwia spełnianie podstawowej funkcji hemoglobiny - przenoszenia tlenu. Przy narażeniu na wysokie stężenia tlenku węgla, wysokie stężenia HbCO mogą wywoływać napady dławicy sercowej. Jak wykazały badania, w wielu miastach, w których stężenia CO były bardzo wysokie, zaobserwowano wzrost liczby zgonów spowodowanych zawałem mięśnia sercowego. Wykazano również korelację pomiędzy wzrostem ekspozycji na CO a zaburzeniami rytmu i obniżeniem progu pobudliwości dla migotania komór. Nie bez znaczenia są także badania wskazujące na hamujący wpływ CO na odpowiedź immunologiczną organizmu, co może przyczyniać się do zmniejszenia odporności na zakażenia.
Norma tlenku węgla zalecana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO):
- norma średniego 8-godz. stężenia CO: 10000 µg/m3
